نظام های ملی سلامت جهت دست یابی به خروجی های مطلوب به فن آوری های نوین و دانش بنیان وابسته هستند. ابزارها و تجهیزات پزشکی در حفظ و بهبود سلامت جامعه حایز اهمیت هستند.
از شروع نوآوری تا جایگزینی ابزار پزشکی چهار مشخصه اصلی بررسی می شود: موجود بودن، دسترس پذیری، مناسب بودن و کارکرد و توانایی. این چهار جزء به گسترده کردن محدوده انتشار ابزار پزشکی کمک خواهد نمود بنابراین نظام های سلامت نه تنها بر تلاش های نوآورانه رو به رشد بلکه همچنین بر انتخاب اینکه کدام ابزار پزشکی به صورتی منطقی و مناسب کاربرد داشته و اطمینان از اینکه به طور موثر و مناسب به کار رفته اند متمرکز است.
این چهار فاز چرخه عمر ابزار پزشکی در سطوح جهانی، منطقه ای، ملی و محلی می توانند به دسترسی به ابزار پزشکی مطمئن و با کیفیت بالا منتهی گردند. تنها فازهایی که به طور حقیقی ادغام شده و بر مبنای یکدیگر ساخته می شوند؛ می توانند پیشران مورد نیاز جهت حرکت به سمت اهداف سلامت ملی پایدار را فراهم آورند.
به طور گسترده، فازها شامل مراحل زیر هستند:
- تحقیق و توسعه ابزار پزشکی
- قوانین ابزار پزشکی
- ارزیابی ابزار پزشکی (ارزیابی فن آوری سلامت)
- مدیریت ابزار پزشکی ( مدیریت فن آوری سلامت)
این چهار مرحله تنها هنگامی موثر خواهند بود که توجه کافی را از جانب کارکنان آموزش دیده دریافت دارند. درحالیکه استقلال این مراحل حایز اهمیت است؛ عملکرد در هر یک باید با پروتکل هایی به اجرا درآید که به منظور دستاورد برآیندهای مطلوب با سطح کارکردی مطابقت دارند.
تصویر زیر رابطه میان برنامه ابزار پزشکی و تعامل و وابستگی کارکرد موفق هر فاز بر برآیندهای منتظره امنیت، کیفیت، پوشش جهانی و عدالت را نشان می دهد. بعلاوه نیاز به سیستم گسترده برای یک استراتژی و ساختار کلی جهت پذیرش داده از هر مرحله و تهیه بازده به منظور خلق طرح ارتقای منابع را نیز نشان می دهد.